سنگ نوشته دامنه کوه خانقاه
سنگنوشته (به عربی: کتیبه) به تختهسنگ، کاشیکاری یا سطح دیگری گفته میشود که معمولاً واقعهای تاریخی بر روی آن کندهکاری یا نوشته شده باشد.
در ایران باستان سنگ نوشته بیشتر بر کوهپایهای مشرف بر چشمه سار حک میگردیدهاست. سنگ نوشته گاه به دستور شاه کشور، سردار یا والی منطقه نگاشته میشد.
کتیبه و کتیبهنگاری در اسلام
در جهان اسلام کتیبهنگاری در بناهای یادبود، مقبرهها، مساجد، مدارس علمیه، بقعهها، عمارات باشکوه، ستونها، و جاهای مناسب دیگر بهکار میرفتهاست و به این ترتیب در این مکانها آثار ارزشمندی از هنر خوشنویسی و کتیبهنگاری به اشکال عمودی یا افقی خلق شده و به یادگار ماندهاست. تجزیه و تحلیل این آثار از منظرهای گوناگونِ هنری و موضوعی میتواند دریچههایی فراسوی تاریخ، تمدن، و فرهنگ اسلامی بر دیدگان پژوهندگان معاصر بگشاید.
سنگ نوشته دامنه کوه خانقاه
بر سينه ي كوه سياه رنگي در فاصله ي نه چندان دور از خانقاه شیخ ابوسعید ابوالخیر غزلي عرفاني كنده شده است با خط نسخ پخته در ارتفاع حدود سه متري و به اندازه ي 70*75سانتي متر
مشخصات كتابت: حروف (پ) و (چ)با يك نقطه يعني (ب) و (ج) و گاف با يک سركش يعني (ك) درج شده اند.
متن كتیبه و سنگ نوشته برقرار زير است:
هوالفلاح
چو كوه ازتكبر سرافراختن بود بيخ رفعت برانداختن
چوخاك ازتواضع غبارره است به كهل جهان بين توان ساختن
به ميدان غفلت تو را تا به كي روا باشد اسب جفا تاختن
چو در زير خاك است ماواي تو چه حاصل به كاشانه پرداختن
نه هر سنگ دل را مسلم بود مقامات عشاق بشناختن
اگر آتش عشق پيدا شود توان سنگ چون موم بگداختن
كمال تو گردر صلاح تواست صلاح كمال است جان باختن
كتبه العبدكمال بن صلاح في شعبان سنه سبع سنين مائه…
آقای محمدحسين اسلام پناه پژوهشگر كرماني استدلال نموده اند كه اين شعر از كمال خجندی از مریدان شاه نعمت الله ولی می باشد.
موقعیت سنگ نوشته در گوگل مپ (کلیک کنید)
منبع:
کتاب تاریخ فرهنگ محلی کوهبنان نوشته فاطمه بیگم روح الامینی
با درود.
آیا تاریخ کوهبنان به قبل از ورود اعراب وحشی هم برمیگردد یا بعد از اسلام آباد شده است
سلام و درود
با تحقـيقاتي كه توسط باستان شناسان انجام گرفته، كوهبنان داراي تمدن 10-12هزار ساله اسـت. پـس از تشكيل حكومت ها در زمان اشكانيان به علت ملوك الطوايفي بودن، كوهبنان مورد بي توجهي قـرار گرفته و در زمان ساسانيان به پيشرفت هايي دست يافت. وجود آثار و بقاياي زرتشـتيان كرمان، از قبـيل كاروان سرا و قلعه دختر كه آن را به آناهيـتا مربوط مي داننـد و همچنـين چـشمه ي آب گرمـي بـه نـام چشمه گبري و بسياري آثار كشف نشده ي ديگر نشانگر آن اسـت كـه زرتـشتيان قبـل و بعـد از حملـه اعراب در اين آبادي آرام، كه بستر خوبي براي كشاورزي و بازرگاني داشته، به سر مي بردند